واقعیت افزوده با یک دستگاه مجهز به دوربین (مانند گوشی هوشمند، تبلت یا عینک هوشمند) که با نرم‌افزار واقعیت افزوده بارگذاری شده است، شروع می‌شود. هنگامی که کاربر به دستگاه اشاره می کند و به یک شی نگاه می کند، نرم افزار آن را از طریق فناوری بینایی کامپیوتری تشخیص می دهد که جریان ویدئو را تجزیه و تحلیل می کند. در ادامه به تفصیل راجع به آن صحبت خواهیم کرد.
واقعیت افزوده (AR) یک فناوری است که ادراک کاربر را غنی می‌کند و دیدی زنده از دنیای واقعی را با اطلاعات دیجیتال ارائه می‌کند و هدف آن گسترش خود با افزودن تصاویر، صدا، ویدئو و سایر جزئیات مجازی است.
هدف AR تقویت محیط و اجازه دادن به عناصر مجازی با اشیاء واقعی برای ایجاد معانی مورد نظر است. در واقعیت افزوده (AR) ، محیط‌های مجازی با طراحی اطلاعاتی با محیط‌های واقعی با ارائه داده‌های اضافی درباره دنیای واقعی همزیستی می‌کنند. بنابراین، واقعیت افزوده چگونه کار می کند؟
اغلب، برای ایجاد یک واقعیت افزوده، که معمولاً توسط دستگاه‌های معمولی، عمدتاً دوربین‌های گوشی‌های هوشمند، تولید می‌شود، به تجهیزات خاصی نیاز نیست. اجسام و محیط های سه بعدی مجازی (3D) توسط سیستم های واقعیت افزوده (AR) بر روی اشیاء دنیای واقعی در زمان واقعی بر اساس روابط هندسی آنها سوار می شوند زیرا سیستم ها موقعیت و جهت اشیاء را نسبت به دیگران محاسبه می کنند.
امروزه فناوری واقعیت افزوده (AR) معمولاً با فناوری‌های تلفن همراه مانند GPS، 3G، 4G و سنجش از راه دور تکمیل می‌شود. تصویر ترکیبی معمولاً روی صفحه نمایش موبایل، عینک واقعیت افزوده و سایر دستگاه ها نمایش داده می شود.
نمونه‌هایی از سیستم‌های واقعیت افزوده سیستم‌هایی هستند که در عکاسی و ویرایش مانند فیلترهای اسنپ چت، اتاق‌های رختکن مجازی، برنامه‌های دکوراسیون داخلی مانند موبایل IKEA و همچنین میدان‌های جنگ مجازی و بازی‌هایی مانند Pokémon Go نینتندو استفاده می‌شوند. علاوه بر این، واقعیت افزوده (AR) همچنین به طور گسترده در بازاریابی، و برنامه های کاربردی پزشکی و مراقبت های بهداشتی استفاده می شود.
در حالی که واقعیت افزوده و واقعیت مجازی هر دو برای ارائه یک تجربه سه بعدی شبیه سازی شده توسط رایانه به کاربران طراحی شده اند، هر فناوری منحصر به فرد بوده و شامل موارد استفاده متمایز است. بنابراین تفاوت اصلی بین AR و VR چیست؟
یک تمایز مهم بین آنها این است که واقعیت مجازی VR تمایل دارد تا دنیای واقعی را تا غوطه ور شدن کامل جایگزین کند، در حالی که واقعیت افزوده تلاش می کند تا مجازی را با نمایش اطلاعات دیجیتال در بالای محیطی که قبلاً توسط کاربران مشاهده شده است، اضافه کند.
همچنین، از آنجایی که واقعیت مجازی به سمت غوطه ور شدن کامل گرایش دارد، دستگاه ها نیاز دارند تا کاربران را از دنیای واقعی با مسدود کردن میدان دید آنها برای ارائه محتوای VR دور نگه دارند. بنابراین، VR بهتر است با تجهیزات ویژه مانند هدست VR یا دستکش کاوش شود. در عین حال، استفاده از واقعیت افزوده در محیط های دو بعدی (2 بعدی) و سه بعدی، مانند گوشی هوشمند، بسیار آسان است.
واقعیت افزوده (AR) می‌تواند به ایجاد یک تجربه کاملاً جدید و تعاملی برای کاربران کمک کند، و مانند هر فناوری دیگری، واقعیت افزوده نیز مزایا و معایب خود را دارد که معمولاً با VR مقایسه می‌شوند.
یکی از مزایای اصلی واقعیت افزوده این است که یک ابزار آموزشی عالی است که می تواند محتوا و زمینه غنی را ارائه دهد. AR پتانسیل افزایش دانش و آگاهی کاربران را با ارائه یک تجربه پیشرفته دارد. این آموزش شخصی را ارائه می دهد و فرآیند یادگیری را تقویت می کند. با توجه به فناوری واقعیت افزوده، کاربران می توانند تجربیات خود را در فواصل طولانی با دیگران در زمان واقعی به اشتراک بگذارند.
از دیگر مزایای آن این است که کاربردهای آن واقعاً آسان است زیرا سیستم‌های AR معمولاً کمتر تحت تأثیر محدودیت‌های دستگاه قرار می‌گیرن. واقعیت افزوده (AR) آزادی بیشتری را برای کاربران گوشی‌های هوشمند و فرصت‌های بیشتری را برای توسعه‌دهندگان و بازاریابان AR فراهم می‌کند، زیرا نیازی به نمایشگر روی سر نیست.
کاربران فقط باید دوربین خود را به سمت یک شی بگیرند و برنامه AR نشان می دهد که با آن مورد خاص چه می کند. با این وجود، همچنان به پهنای باند بالا برای ایجاد اشیاء با وضوح بالا و شبیه به زندگی برای تجربه‌های با کیفیت بالا نیاز است.
علاوه بر این، مزیت بزرگ واقعیت افزوده این است که اکنون در زمینه های مختلف مانند بازی، بازاریابی، آموزش و مراقبت های بهداشتی استفاده می شود و دارای چندین برنامه کاربردی برای آموزش، یادگیری، ناوبری، طراحی و سرگرمی است (Snapchat، Google Lens، IKEA Place، و غیره. دیگر). با این حال، فقدان حریم خصوصی و امنیت یک اشکال بزرگ AR است. ممکن است به طور جدی بر اصل کلی واقعیت افزوده تأثیر بگذارد.
از دیگر معایب آن، پذیرش کم و کاربرد کم در استفاده روزمره باقی مانده است. محدودیت‌های کنونی سیستم‌های سه‌بعدی که تجسم‌های سه بعدی را تولید و پشتیبانی می‌کنند، به ویژه در زمان واقعی، گسترش فناوری AR را کند می‌کند. توسعه، پیاده‌سازی و نگهداری پروژه‌های مبتنی بر فناوری واقعیت افزوده و برنامه‌های کاربردی آنها همچنان پیچیده و بسیار پرهزینه است.
و شایان ذکر است که درگیری شدید با واقعیت افزوده می تواند باعث مشکلات سلامتی شود. سرگرمی های بسیار مکرر و شدید در AR می تواند منجر به خطرات عمده مراقبت های بهداشتی مانند مشکلات چشمی، چاقی، مشکلات سلامت روان و غیره شود.
اساساً، برنامه‌های واقعیت افزوده به کاربران اجازه می‌دهند کارهای جالب و خاص مکان را در مکان خود انجام دهند یا چیزهایی که اشیا و تجربیات مجازی و واقعی را به هم متصل می‌کنند.
انواع برنامه های واقعیت افزوده متفاوت است. به عنوان مثال، برنامه های کاربردی AR به طور گسترده در خرده فروشی و تبلیغات استفاده می شوند. با ارائه مدل های سه بعدی محصولات و کمک به مصرف کنندگان برای انتخاب بهتر، واقعیت افزوده پتانسیل بهبود تجربیات مشتری را دارد. از برنامه های AR می توان برای هدایت مشتریان به فروشگاه ها و اتاق های مجازی استفاده کرد.
آنها می‌توانند طراحی از راه دور را تقویت کنند، به کاربران دسترسی مجازی به یک قطعه خاص از املاک و یا ایده بهتری در مورد اینکه چگونه یک مبل در خانه آنها قرار می‌گیرد، ارائه دهند، یا به آنها اجازه دهند از خانه به مبلمان نگاه کنند و اقلام مناسب را متناسب با فضای خود انتخاب کنند.
صنایع چاپ و تبلیغات از برنامه‌های فناوری AR برای نمایش محتوای دیجیتال سه بعدی در بالای روزنامه‌ها و مجلات واقعی استفاده می‌کنند تا به شرکت‌ها کمک کنند تا برندهای خود را برای کاربران محبوب کنند.
علاوه بر قرار دادن تبلیغات بر روی محتوای AR، برنامه های کاربردی AR می توانند توسط گردشگران برای پیمایش، با ارائه داده ها در مورد مقصد، مسیرها و مکان های دیدنی مورد استفاده قرار گیرند. آنها ممکن است به کاربران اجازه دهند پیشنهادهایی برای هتل هایی که می توانند از آنها بازدید کنند دریافت نمایند یا منویی را که ممکن است از آن سفارش دهند پیش نمایش کنند. علاوه بر این، AR گردشگری مجازی را فعال می کند.
همچنین، برای رانندگان، برنامه‌های AR می‌توانند جهت مکان‌ها را نشان دهند یا آماری در مورد سرعت نشان دهند، به ناوبری پیشرفته کمک کنند و به علامت‌گذاری اشیا در زمان واقعی کمک کنند.
همچنین بسیاری از بازی‌های واقعیت افزوده مانند Pokémon GO، Jurassic World Alive و غیره وجود دارند که بسیاری از آنها مبتنی بر بلاک چین هستند، مانند DogemonGo و Terra Virtua و غیره. این فناوری توسعه بازی های سه بعدی بلادرنگ را برای تجربه بهتر بازی تسهیل می کند. به دلیل واقعیت افزوده، زمینه های بازی در محیط های مجازی در حال بهبود است تا کاربران بتوانند فعالیت های دنیای واقعی را انجام دهند.
مورد استفاده دیگر، همکاری از راه دور است. در ساخت و نگهداری، متخصصان می‌توانند تکنسین‌های تعمیر را برای انجام کارهای تعمیر و نگهداری با استفاده از برنامه‌های AR بدون حضور تکنسین‌ها در محل هدایت کنند.
AR می‌تواند به آموزش کارکنان مراقبت‌های بهداشتی یا تشخیص بیماران و برنامه‌ریزی و نظارت بر موقعیت‌های بهداشتی بحرانی کمک کند. برای کاربران معمولی، برنامه‌های واقعیت افزوده تناسب اندام می‌توانند ضربان قلب و سایر داده‌های مراقبت‌های بهداشتی کاربران را در حین ورزش روی صفحه نمایش دهند.
نمونه‌های دیگر معماری و طراحی شهری هستند، زیرا اکنون، AR بیشتر و بیشتر به تجسم پروژه‌های ساختمانی کمک می‌کند. همچنین برای بازسازی و برنامه ریزی شهری و همچنین برای پروژه های حمل و نقل استفاده می شود.
اصطلاح واقعیت مختلط (MR) به ترکیبی از AR و VR اشاره دارد، ادغام محیط های مجازی و فیزیکی برای تولید یک محیط جدید که در آن تعامل بین آیتم های مجازی و فیزیکی در زمان واقعی فعال می شود.
بر خلاف سیستم های VR که کاربران را در دنیای کاملا مجازی غوطه ور می کند یا واقعیت افزوده که محتوای دیجیتال را بدون در نظر گرفتن ساختار منحصر به فرد و پویا خود در بالای دنیای واقعی قرار می دهد، سیستم های MR به طور مداوم اطلاعات جدیدی در مورد محیط و آنچه در آن اتفاق می افتد جمع آوری می کنند. MR دنیای مجازی و فیزیکی را یکی می کند تا در هم تنیده شوند.
MR رشته ای است که به سرعت در حال رشد است. تعدادی از برنامه های MR در سرگرمی، آموزش، طراحی، مراقبت های بهداشتی، آموزش نظامی، بازاریابی و کار از راه دور استفاده شده است.
علاوه بر این، پدیده‌های AR، VR و MR به طور جدایی ناپذیری با واقعیت توسعه‌یافته (XR) مرتبط هستند. XR تمام دیجیتال و فیزیکی را ادغام می کند و تعاملات انسان و ماشین را از طریق استفاده از ابزارهای پوشیدنی مانند هدست و دستگاه ترکیب می کند.
متاورس به یک محیط دیجیتال شبیه سازی شده اشاره دارد که عناصر متعددی از فناوری مانند AR، VR، MR و بلاک چین را با مفاهیم رسانه های اجتماعی ترکیب می کند تا فضاهایی ایجاد کند که تعامل کاربران را با تقلید از دنیای واقعی غنی کند.
به عنوان یک فضای مجازی سه بعدی مشترک با زیرساخت‌های آنلاین و رویدادهای زمان واقعی، و با جنبه‌های همیشه در حال تکاملی که به طور جمعی توسط ساکنانش به اشتراک گذاشته می‌شود، انتظار می‌رود که متاورس نحوه تعامل افراد با یکدیگر را تغییر دهد و دنیای مجازی و فیزیکی را به هم متصل کند.
واقعی و مجازی با استفاده از فناوری‌های AR و VR در متاورس ادغام می‌شوند که نقش کلیدی در شکل‌گیری متاورس دارند. فناوری واقعیت افزوده امکان تعبیه تجسم‌های سه بعدی را در دنیای فیزیکی واقعی فراهم می‌کند و تعامل در زمان واقعی را ارائه می‌دهد.
واقعیت مجازی به عنوان یک جزء جدایی ناپذیر از اکوسیستم متاورس جدید دیده می شود که تجربه ای همه جانبه را برای کاربران در یک محیط مجازی سه بعدی پویا فراهم می کند. به طور کلی، متاورس چیزی است که کاربران می توانند به آن بروند ( از طریق VR) یا به واقعیت کاربران ارائه دهند (از طریق AR)
مفهوم متاورس اخیراً یکی از داغ‌ترین موضوعات در فضای فناوری بوده است، به ویژه پس از اعلام فیس‌بوک مبنی بر تغییر نام آن به متا و شرکت‌های غول‌پیکری مانند مایکروسافت، گوگل و سونی با پلتفرم‌های منحصربه‌فرد خود وارد متاورس شدند یا شروع به سرمایه‌گذاری کردند.
در حال حاضر، متاورس های زیادی وجود دارد، به عنوان مثال، دنیای مجازی محبوب دسنترالند (MANA)، بازی متاورس بازی برای کسب درآمد با الهام از Pokemon، Axie Infinity (AXS) و پلتفرم بازی دیجیتال سندباکس (SAND).
منبع: کوین تلگراف
