به روز رسانی اتریوم به نسخه 2.0 | هر آنچه در مورد ارتقا اتریوم به نسخه 2.0 باید بدانید

اتریوم  (ETH)بعد از بیت کوین (BTC) به عنوان دومین پلتفرم محبوب بلاک چین  قصد دارد خود را ارتقا دهد. برخی از محدودیت‌های بیت کوین، مانند اصرار بیت کوین بر الگوریتم اجماع اثبات کار (PoW) و فقدان کلی مقیاس‌پذیری، اتریوم را عقب نگه می‌دارد. ارتقا اتریوم در چند مرحله، از جمله زنجیره بیکن، زنجیره ادغام و شارد، انجام می‌شود که قصد دارد مقیاس‌پذیری و امنیت شبکه اتریوم را با ایجاد چندین اصلاح زیرساخت بهبود بخشد. قابل توجه‌ترین تبدیل، تبدیل از روش اجماع اثبات کار (PoW) به مدل اثبات سهام (PoS) است که هر دو تفاوت‌های مختلفی را در پروتکل ارائه می‌دهند.

شبکه اتریوم

در سال 2013، ویتالیک بوترین، خالق اتریوم، یک پلتفرم بلاک چین را پیشنهاد کرد که از برنامه‌ها و سایر مزایا پشتیبانی می‌کرد که لزوماً حول محور امور مالی نیستند. بوترین دنیایی را دید که در آن توسعه‌دهندگان می‌توانستند از قدرت تمرکززدایی برای ایجاد سیستم‌های حاکمیتی، پلتفرم‌های وام‌دهی، پایگاه‌های اطلاعاتی، نمایش دارایی‌های فیزیکی در فضای دیجیتال و موارد دیگر استفاده کنند.

بوترین اتریوم را به عنوان یک ابرکامپیوتر جهانی معرفی می‌کند، اما شبکه در تلاش است تا چند صد تراکنش را در یک بازه زمانی معقول تایید کند. کاربرانی که مبالغ کوچکی را در اتریوم انجام می‌دهند، در مواقعی باید بیش از 100 درصد کارمزد و هزینه‌های اضافی را بپردازند.

خوشبختانه، Buterin، توسعه‌دهندگان مختلف شبکه و بنیاد اتریوم از محدودیت‌های پروژه آگاه هستند. تیم اتریوم همچنین می‌داند که محدودیت‌های بلاک‌چین اتریوم مانع از پذیرش اتریوم توسط سرمایه‌گذاران نهادی و در غیر این صورت اشخاص ذینفع می‌شود.

برای حل مشکلات مقیاس‌پذیری اتریوم، بوترین و بنیان‌گذاران اتریوم یک ارتقاء شبکه به نام اتریوم 2.0 یا Eth2 را ارائه کرده‌اند. اتریوم 2.0 تغییراتی را در نحوه عملکرد اتریوم ایجاد می‌کند، اما اجرای آن سال‌ها طول می‌کشد. از سال 2020، توسعه‌دهندگان اتریوم به طور خستگی‌ناپذیری روی به ثمر رساندن ارتقای شبکه کار کرده اند، به این امید که اتریوم را سریع‌تر، ایمن‌تر و در دسترس‌تر از همیشه کنند.

خرابی اتریوم 2.0

اتریوم 2.0 تغییر قابل توجهی را در الگوریتم اجماع شبکه نشان می‌دهد. به جای اینکه اتریوم یک الگوریتم اثبات کار پر انرژی را اجرا کند، ارتقا اتریوم 2 به معنای تغییر به الگوریتم اثبات سهام است.

الگوریتم PoS مزایای زیادی را نسبت به یک PoW به ارمغان می‌آورد و جنبه‌های مختلف یک شبکه مانند مقیاس‌پذیری، امنیت و دسترسی را تنظیم می‌کند.

اثبات سهام در مقابل اثبات کار

از نظر اجماع بلاک چین، اثبات کار، روش اولیه‌ای بود که توسط بیت کوین (اولین ارز دیجیتال جهان) اجرا شد. در PoW، ماینرها، کاربرانی که قدرت رایانه خود را از قبیل واحدهای پردازش گرافیکی (GPU) و واحدهای پردازش مرکزی (CPU) قرض می‌دهند، الگوریتم‌های پیچیده را حل می‌کنند و بلوک‌ها را تأیید می کنند. بلاک ها مقدار معینی از تراکنش ها را در یک شبکه بلاک چین نگه می‌دارند. هنگامی که یک بلوک پر است، توسط ماینرها تایید شده و در بلاک چین ثبت می‌شود.

اساساً، هر بلوک تراکنش باید منحصربه‌فرد باشد تا از انجام معاملات مضاعف یا تکراری جلوگیری شود. هر بلوک دارای کد 64 رقمی هگزادسیمال خود است که منحصر به فرد بودن آن را ثابت می‌کند، اما ماینرها باید آن کد را پیدا کنند. توان وام داده شده توسط کامپیوترهای ماینر برای حل کد هگزا دسیمال استفاده می‌شود، از این رو نام اثبات کار نامیده می‌شود. یک کامپیوتر از قدرت واقعی برای کار و حل یک بلوک استفاده می‌کند.

متأسفانه استخراج بلوک‌ها چندان سازگار با محیط زیست نیست. از یک تن نیرو استفاده می‌کند و قبوض برق ماینر را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد. به علاوه، استخراج ارز دیجیتال یک رقابت است. ماینرهایی که فقط یک کارت گرافیک دارند، در مقابل عملیات‌هایی با صدها یا هزاران کارت رقابت می‌کنند. فقط اولین ماینری که کد را پیدا می‌کند، پاداشی از بیت کوین دریافت می‌کند که کاربران را بدون پول زیاد برای سرمایه‌گذاری در یک بستر استخراج مناسب محدود می‌کند. جایگزین‌هایی برای استخراج به تنهایی وجود دارد، مانند پیوستن به یک استخر استخراج، اما پاداش استخراج بین ده‌ها شرکت‌کننده تقسیم می‌شود.

با این حال، اثبات سهام، بسیاری از مشکلات بومی الگوریتم اجماع PoW را حل می‌کند. اثبات سهام مشابه استخراج است که کاربران را ملزم می‌کند تا تراکنش‌ها را تأیید کنند. با این حال، شرکت‌کنندگان در یک شبکه PoS اعتبارسنجی نامیده می‌شوند. اعتبار سنجی کاربرانی هستند که مقداری از ارز دیجیتال را در شبکه به اشتراک می‌گذارند یا قفل می‌کنند. برای قفل کردن وجوه، این کاربران به شبکه سیگنال می‌دهند که می‌خواهند اعتباربخش باشند. سپس هر چه سرمایه‌گذاری بیشتر توسط اعتبارسنجی انجام شود، این کاربران پاداش بیشتری برای مشارکت خود دریافت می‌کنند.

به عنوان یک اعتبار سنجی، کاربران مسئول اعتبارسنجی تراکنش‌های انجام شده در شبکه‌ای هستند که در آن شرکت می‌کنند. هنگامی که اعتباردهنده تراکنش را تأیید کرد، آن را به بلاک چین ارسال می‌کند و اعتباردهنده پاداشی دریافت می‌کند. در مقایسه با سیستم PoW، PoS در دسترس‌تر است. زیرا هر کسی می‌تواند در صورت داشتن بودجه به جای نیاز به سخت‌افزار گران‌قیمت، شرکت کند.

دسترسی به شبکه منجر به مقیاس‌پذیری بهتر می‌شود، زیرا کاربران بیشتری به شبکه متصل می‌شوند و تراکنش‌ها را تأیید می‌کنند. اعتبارسنجی یک شبکه توسط کاربران بیشتر منجر به امنیت و عدم تمرکز بهتر می‌شود. محیط همچنین از شبکه PoS کمتر آسیب می‌بیند، زیرا PoS به انرژی کمتری نسبت به استخراج در شبکه PoW نیاز دارد.

تمرکززدایی بیشتر در یک شبکه همچنین به جلوگیری از آنچه حمله 51 درصدی نامیده می‌شود کمک می‌کند، حمله‌ای که در شبکه‌های PoW استاندارد است که شامل یک فرد مخرب است که کنترل 51 درصد گره‌ها را در دست می‌گیرد و تراکنش‌های ناخواسته را تأیید می‌کند. به نوعی، اثبات سهام از یک حمله 51 درصدی جلوگیری می‌کند، زیرا تلاش برای انجام یک حمله مستلزم نگه داشتن 51 درصد از کل توکن‌های شبکه است. نگه داشتن 51 درصد از تمام توکن‌ها در یک شبکه PoS تقریباً غیرممکن به نظر می‌رسد، زیرا انجام این کار مستلزم سرقت همزمان از صدها کیف پول اتریوم است.

پس از تکمیل ارتقا اتریوم، اتریوم تمام مزایای اثبات سهام را تجربه خواهد کرد. PoS مقیاس‌پذیری، دسترسی و امنیت بهتری را برای اتریوم به ارمغان می‌آورد و آن را دوستدار محیط زیست می‌کند. اما انتقال اتریوم به شبکه 2.0 کار ساده‌ای نیست و به ورودی‌های زیادی از کاربران و زمان زیادی برای اعمال تغییرات نیاز دارد.

انتقال به اتریوم 2.0

انتقال اتریوم به 2.0 به مراحل مختلفی تقسیم می‌شود.

فاز 0

فاز 0 ارتقا اتریوم 2.0 چیزی را معرفی می‌کند که زنجیره بیکن نامیده می‌شود. Beacon Chain که در 1 دسامبر 2020 راه‌اندازی شد، تغییر به سمت PoS را نشان می‌دهد و به کاربران امکان می‌دهد اتریوم خود را به اشتراک بگذارند (قفل کنند) و اعتبار دهندگان شوند. با این حال، فاز 0 بر بلاک چین اصلی اتریوم تأثیر نمی‌گذارد، زنجیره بیکن در کنار شبکه اصلی اتریوم وجود دارد. با این حال، هر دو زنجیره Beacon و mainnet در نهایت به هم مرتبط خواهند شد. هدف “ادغام” Mainnet در سیستم اثبات سهام کنترل‌شده و هماهنگ‌شده توسط Beacon Chain است.

علاوه‌بر این، اعتبارسنجی‌های بالقوه همچنان می‌توانند علاقه خود را در زنجیره بیکن با شرط‌بندی 32 اتریوم ثبت کنند. درخواست از کاربران برای به اشتراک گذاری اتریوم 32 کار سختی است، با توجه به اینکه اتریوم 32 ده‌ها هزار دلار ارزش دارد. وجوه سهام نیز به مدت دو سال یا بیشتر نگهداری می‌شوند تا زمانی که اتریوم 2.0 به طور کامل آماده راه‌اندازی شود، منتشر شود. انتظار می‌رود که اعتبارسنجی‌های اولیه به آینده پروژه بسیار متعهد باشند، از این رو الزامات ورود به آن بالا است.

فاز 1

فاز 1 قرار بود در اواسط سال 2021 راه‌اندازی شود اما به اوایل سال 2022 به تعویق افتاد و توسعه‌دهندگان کارهای ناتمام و ممیزی کد را دلایل بزرگ تاخیر اتریوم 2.0 عنوان کردند. این مرحله بعدی زنجیره Beacon را با شبکه اصلی ادغام می‌کند و رسماً به الگوریتم اجماع PoS تغییر می‌کند. از فاز 1 به بعد، Eth2 کل تاریخچه تراکنش‌های اتریوم را در خود جای داده و از قراردادهای هوشمند در شبکه PoS پشتیبانی می‌کند. چون اتریوم 2.0 ماینینگ را از شبکه خارج می‌کند، سهامداران و اعتباردهندگان رسما وارد عمل خواهند شد. انتظار می‌رود که بسیاری از ماینرها دارایی‌های آنها را بگیرند و آنها را برای اعتبار سنجی به اشتراک بگذارند.

منظور توسعه‌دهندگان در آغاز، فاز 1 ارتقا اتریوم 2.0 برای معرفی اشتراک‌گذاری بود. شاردینگ عمل تقسیم یک پایگاه داده یا در این مورد بلاک چین به زنجیره‌های مختلف کوچکتر است. Eth2 دارای 64 بیت خواهد بود، یعنی بار شبکه را در 64 زنجیره جدید پخش می‌کند. Shards با کاهش سخت‌افزار مورد نیاز، اجرای یک گره را آسان‌تر می‌کند. این ارتقا اتریوم پس از ادغام شبکه اصلی و Beacon Chain انجام خواهد شد.

با اتریوم 2.0، اعتبارسنجی‌ها و سایر کاربران می‌توانند بیت‌های خود را اجرا ، تراکنش‌ها را اعتبارسنجی کرده و از تراکم بیش از حد زنجیره اصلی جلوگیری کنند. برای ورود ایمن شبکه‌های خرد به اکوسیستم اتریوم، یک روش اجماع اثبات سهام مورد نیاز است. Staking در Beacon Chain معرفی خواهد شد و مرحله را برای به‌روزرسانی زنجیره خرده‌ای که بعداً ارائه می‌شود، آماده می‌کند.

فاز 2

در نهایت، فاز 2 شاهد معرفی Ethereum WebAssembly یا eWASM خواهد بود. WebAssembly توسط کنسرسیوم جهانی وب ایجاد شده است و به گونه‌ای طراحی شده است که اتریوم را به طور قابل توجهی کارآمدتر از آنچه در حال حاضر وجود دارد، کند. Ethereum WebAssembly یک زیر مجموعه قطعی پیشنهادی WebAssembly برای لایه اجرای قرارداد هوشمند اتریوم است.

اتریوم در حال حاضر دارای چیزی است که به آن ماشین مجازی اتریوم یا EVM می‌گویند. یک EVM اتریوم را قادر می‌سازد تا به عنوان یک ابر رایانه جهانی اجرا شود. کاربران با اجرای قراردادهای هوشمند و تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) به این رایانه در سراسر جهان دسترسی دارند. EVM تمام کدهای لازم برای اجرای دستورات را در اتریوم ذخیره می‌کند و همچنین آدرس کیف پول را برای تراکنش‌ها تسهیل می‌کند و هزینه‌های تراکنش (گس) را برای هر تراکنش محاسبه می‌کند.

EVM می‌تواند اقدامات مختلفی را به طور همزمان پشتیبانی کند، مانند دانستن اینکه آیا یک قرارداد هوشمند نیاز به فسخ دارد (از گس زیادی استفاده می کند)، آیا یک DApp قطعی است (اگر همیشه ورودی‌ها و خروجی‌های یکسانی را اجرا می‌کند)، یا اگر قرارداد هوشمند جدا شده (اگر مشکلی پیش بیاید، خطای آن قرارداد بر شبکه گسترده‌تر اتریوم تأثیر نمی‌گذارد). با این حال، شبکه اتریوم کمی بیش از حد شلوغ شده است. به دلیل انجام بسیاری از تراکنش‌ها به طور همزمان، EVM بسیار کندتر از آنچه در ابتدا در نظر گرفته شده بود، است. ارتقای EVM اتریوم نیز با توجه به اینکه در یک کد خاص و دشوار برای درک، Solidity نوشته شده است، دشوار می‌باشد. eWASM به طور خاص برای جایگزینی EVM طراحی شده است که در فاز 2 اجرا می‌شود.

eWASM کد را بسیار سریعتر از EVM کامپایل می‌کند و فرآیندهای درون شبکه را سرعت می‌بخشد. گس از طریق eWASM کارآمدتر کار می‌کند و eWASM با زبان‌های مختلف کدگذاری سنتی مانند C و C++  سازگار است. اساسا، eWASM قرار است توسعه اتریوم را بسیار در دسترس‌تر کند.

آینده شبکه اتریوم 2.0

ارتقا اتریوم 2.0 یک ارتقاء لازم برای آینده اتریوم است. در وضعیت فعلی، کاربران هزینه‌های گس بسیار نامطلوبی را پرداخت می‌کنند، زمان اعتبارسنجی تراکنش‌های طولانی را تجربه کرده و مقدار مناسبی انرژی را در طول فرآیند مصرف می‌کنند.

تراکنش‌های اولیه روی اتریوم تنها عواملی نیستند که تحت تأثیر عدم مقیاس‌پذیری شبکه قرار می‌گیرند. مشکلات اتریوم بر توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) و جنبه‌های مالی غیرمتمرکز مانند وام و استقراض تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، ساخت و معامله NFT در اتریوم می‌تواند صدها دلار هزینه گس به دلیل ازدحام شبکه هزینه داشته باشد.

پس از راه‌اندازی اتریوم 2.0، شبکه فوراً از هر جنبه مزایایی را تجربه خواهد کرد. به دلیل اشتراک‌گذاری و الگوریتم اجماع اثبات سهام، معامله و استخراج NFT در اتریوم ارزان‌تر خواهد بود. توسعه‌دهندگان اتریوم به لطف اجرای eWASM زمان آسان‌تری برای ساخت DApps و کامپایل قراردادهای هوشمند خواهند داشت. از آنجایی که eWASM بر اساس استانداردهای وب جهانی طراحی شده است، دریافت پشتیبانی درون مرورگر برای مشتریان Ethereum lite آسان تر خواهد بود. در نهایت، تغییر اتریوم به اثبات سهام، شبکه را بیش از هر زمان دیگری در دسترس قرار می‌دهد و در عین حال تأثیر کمتری بر محیط‌زیست دارد.

اثرات بلند مدت Eth2 بیشتر حدس و گمان است. شایان ذکر است که اتر (پول اصلی شبکه اتریوم) لزوماً به عنوان دارایی با ارزش بالا مانند بیت کوین نیست. در عوض، اتر بیشتر برای انتقال مقدار از یک ناحیه به ناحیه دیگر استفاده می‌شود. به عنوان مثال، یک کاربر ممکن است روی اتر سرمایه‌گذاری کرده تا آن را به DAI تبدیل کند، و سپس می تواند آن را برای کسب سود قرض دهد. در حالی که بسیاری از کارشناسان ارزهای دیجیتال امیدوارند اتریوم 2.0 قیمت اتر را تا مرز پنج رقمی افزایش دهد، این ارتقا اتریوم به خوبی ممکن است قیمت اتر را تثبیت کند.

سخن پایانی

به هر حال، گسترش اکوسیستم اتریوم به سادگی فضا را برای دارایی‌های ERC-20 بیشتری باز می‌کند. ERC-20 استاندارد فنی برای تمام دارایی‌های مبتنی بر اتریوم است. هر توکن ERC-20 از مجموعه قوانین یکسانی پیروی می‌کند و اطمینان حاصل می‌کند که همه دارایی‌های ERC-20 قابل همکاری هستند. همانطور که کاربران به شبکه اتریوم هجوم می‌آورند، قبل از تعامل با DApp‌های مختلف، روی اتر سرمایه‌گذاری کرده و آن را به دیگر توکن‌های ERC-20 تبدیل می‌کنند. در اکوسیستم بیت کوین، ارزش سرمایه‌گذاری‌شده برای مدت طولانی باقی می‌ماند و به آرامی قیمت دارایی را افزایش می‌دهد. با استفاده از اتریوم، هرچه شبکه بهتر شود، ارزش بیشتری برای تبادل در هر زمان وجود دارد.

البته، می‌توان انتظار داشت که اتر قبل از تثبیت دارایی به میزان قابل توجهی افزایش یابد. سوال این است که با گسترش و تنوع شبکه، قیمت اتریوم چقدر بالا خواهد بود؟ در خارج از خود اکوسیستم اتریوم، قابلیت استفاده گسترده اتریوم 2.0 می‌تواند بر صنعت کریپتو تأثیر مثبت بگذارد.

به عنوان مثال، از آنجایی که توسعه‌دهندگان DApp از قابلیت اثبات سهام اتریوم 2.0 بهره می‌برند، مطمئناً سایر شبکه‌های بلاک چین نیز به آن توجه خواهند کرد. رقبای اتریوم باید ویژگی‌های مقیاس‌پذیری مشابهی را برای حفظ توسعه یا حتی پایگاه کاربر ارائه دهند. علاوه‌بر این، ممکن است بیت کوین تحت فشار قرار گیرد تا از روش اجماع محدود کننده PoW خود خارج شود.

از آنجایی که ویژگی‌های ارتقا اتریوم 2.0 مانند سرمایه‌گذاری تأثیر می‌گذارد، افراد و شرکت‌هایی که طرفدار ارزهای رمزنگاری‌شده نیستند، شروع به درک مزایای مالی آن خواهند کرد. اگر طرف‌های علاقه‌مند از نرخ‌های بهره بالا در مقایسه با بانکداری سنتی مطلع شوند، ممکن است به Eth2 بپیوندند.

کاربران بیشتری نسبت به قبل اعتبار سنجی خواهند شد و در شبکه اتریوم شرکت می‌کنند و خود را در مورد بلاک چین به طور کلی آموزش می‌دهند. دانش آموخته شده در Eth2 سپس می‌تواند به شبکه‌های دیگر گسترش یابد و منجر به مشارکت بیشتر در صنعت کریپتو شود. سرمایه‌گذاران ممکن است به سمت نرخ‌های بهره بالاتر ارائه شده توسط پلتفرم‌های وام‌دهی مالی غیرمتمرکز (DeFi) حرکت کنند و بانک‌ها را پشت سر بگذارند. شهروندان به طور بالقوه می‌توانند تمام سرمایه خود را از بانک‌ها و به شبکه گسترده اتریوم منتقل کنند. انتقال پول به اتریوم به کاربر امکان کنترل کامل بر وجوه خود را بدون نیاز به بانک برای گرفتن کارمزد و محدود کردن جابه‌جایی پول، از جمله سایر مسائل کنترلی، می‌دهد.

بدون شک، ارتقا اتریوم 2.0 بر چگونگی درک جهان از ارزش اتر تأثیر خواهد گذاشت. اگر اتریوم 2.0 همانطور که در نظر گرفته شده است کار کند، اتر می‌تواند از یک کالای با ارزش به یک دارایی ضروری تبدیل شود. شرکت‌ها و افراد در همه جا ممکن است از اتر در فعالیت‌های روزمره خود، ایجاد پایگاه‌های اطلاعاتی و اپلیکیشن‌ها در شبکه استفاده کنند. تغییر گسترده در دیدگاه جهان در مورد اتریوم در واقع یک تغییر ارزشمند است.

منبع: کوین تلگراف