در حالی که سکه‌ها یا ارزها روی بلاک چین خود وجود دارند، می‌توان چندین توکن را روی یک زنجیره موجود ایجاد کرد و در زمان و هزینه توسعه‌دهنده صرفه‌جویی کرد. در این مقاله به توضیح اصطلاحات توکن (Token) و سکه (Coin) پرداخته و در ادامه نحوه ایجاد توکن ERC را توضیح داده‌ایم.
در سطح پایه، سکه‌ها و توکن‌ها شباهت‌هایی در نمایش ارزش و فعال کردن پردازش پرداخت دارند: سکه‌ها را می‌توان با توکن‌ها مبادله کرد و عکس آن نیز صادق است. جایی که تفاوت‌ها آشکار می‌شوند در فایده آنها است. بیشتر سکه‌های ارزهای دیجیتال معمولاً به‌عنوان یک کوین بومی در بلاک چین به‌عنوان ذخیره‌کننده ارزش عمل می‌کنند، در حالی که توکن‌ها معمولاً برای استفاده در یک برنامه غیرمتمرکز (DApp) وجود دارند. از آنجایی که توکن‌ها بر روی بلاک چین‌های موجود ایجاد می‌شوند، بسیاری از توکن‌های پروژه ممکن است در یک اکوسیستم وجود داشته باشند، که بیشتر آنها می‌توانند با تغییر نیازها انتقال پیدا کنند.
تفاوت‌ها در توسعه بیشتر می شود، جایی که کاربرانی که به دنبال ایجاد یک سکه یا همان ارز هستند باید کل یک بلاک چین را کپی کنند. در مقابل، کسانی که به توسعه توکن نگاه می کنند با ایجاد یک قرارداد هوشمند شروع می کنند. مزیت این است که از آنجایی که توسعه‌دهنده نیازی به صرف زمان برای استقرار بلاکچین خود و اطمینان از ایمن بودن آن ندارد و بنابراین می‌تواند در زمان و منابع صرفه‌جویی کند.
توکن‌های ارزهای دیجیتال می‌توانند ارزشی مانند یک سکه داشته باشند یا از طریق جمع‌آوری سرمایه، رای‌گیری (یا حکومت)، امتیاز برای یک برنامه وفاداری یا به عنوان بخشی از یک برنامه خیریه، مفید باشند.
استفاده از توکن‌های ارزهای دیجیتال ممکن است متفاوت باشد. در حالی که برخی به عنوان یک وسیله سرمایه گذاری مانند دوج کوین (DOGE) وجود دارند، برخی دیگر به کاربران اجازه می دهند تا بین توکن ها در پلتفرم‌هایی مانند اتریوم (ETH) مبادله کنند. توکن‌های دیگر را می توان به عنوان فرصتی برای جمع آوری کمک مالی برای محصول یا خدمات جدیدی که تیم شما ممکن است تصمیم به ارائه آن داشته باشد استفاده کرد. به موازات عرضه اولیه عمومی، انتشار یک توکن می‌تواند از طریق یک پیشنهاد اولیه سکه یا ICO با توکن‌های ارز دیجیتال انجام شود. موارد استفاده دیگر شامل نمایندگی به عنوان سهام در یک شرکت، تعریف برای اثبات مالکیت، بلیط برای ورود یا استفاده از DApp، ابزار رای گیری، جزء برنامه وفاداری یا به کارگیری به عنوان بخشی از جمع آوری کمک‌های خیریه است.
توکن‌سازی به استانداردی برای سازمان‌ها و تیم‌هایی تبدیل شده است که فرصت‌های جمع‌آوری سرمایه یا ایجاد جوامع فعال‌تر را در نظر می‌گیرند.
Tokenization یا توکن سازی در حال تبدیل شدن به یک مفهوم بسیار محبوب است که به اختصاص یک توکن به هر چیزی با ارزش در دنیای واقعی اشاره دارد. با توجه به اینکه بسیاری از کسب و کارها، تیم‌ها و افراد در حال حاضر به دنبال دیجیتالی کردن پیشنهادات خود برای تراکنش‌های ساده هستند، احتمالاً توکن‌ها به یک استاندارد جهانی برای انجام تراکنش‌ها تبدیل می‌شوند. علاوه بر اینکه توکن‌ها جلوتر از منحنی هستند، خود توکن‌ها مزایای متعددی را به کاربران ارائه می‌دهند، از جمله توانایی تشویق کاربران برای مشارکت فعال‌تر در یک پروژه مالی غیرمتمرکز (DeFi). خواه این یک کسب و کار باشد یا یک دلیل، دارندگان توکن می‌توانند به راحتی ماموریتی را بپذیرند که با اهداف خودشان همسو باشد و در پاسخ به مشارکت خود جوایزی کسب کنند.
اتریوم همچنان در خط مقدم DeFi قرار دارد و به کاربران امکان دسترسی به یک جامعه رو به رشد با عملکردهای متنوع را می دهد.
تا به امروز، اتریوم و سولانا (SOL) بسته به نیاز کاربر همچنان محبوب‌ترین بلاک چین هستند. با این حال، استاندارد ERC-20 در اتریوم از همان ابتدا مسیر غالب برای ایجاد توکن‌های جدید باقی مانده است و آن را به انتخاب اصلی برای موارد استفاده از سرمایه جمعی و ICO تبدیل کرده است. این استاندارد به خودی خود یک رابط کاربری ساده با قابلیت استفاده در چندین برنامه ارائه می دهد. اتریوم به عنوان پیشرو در توسعه DApp و اکوسیستمی برای بسیاری از پلتفرم‌های شناخته شده، همچنان در خط مقدم DeFi قرار دارد و آن را به انتخابی واضح با مستندات گسترده برای کسانی که اولین توکن خود را ایجاد می‌کنند تبدیل می‌کند.
ایجاد توکن ERC مستلزم استقرار یک قرارداد هوشمند است که با پلتفرم‌های مدرن ساده شده است که کاربران را قادر می سازد تا جزئیات توکن پیشنهادی خود را بدون کدنویسی یا دانش فنی پر کنند.
به طور سنتی، ایجاد یک توکن نیاز به ایجاد کننده دارد تا ویژگی های توکن، از جمله عرضه، نام و تعداد توابع کمکی را مشخص کند. این مرحله با استقرار یک قرارداد هوشمند، آزمایش QA و استقرار بلاک چین دنبال می شود. در حالی که کاربران به طور سنتی به درک اساسی از کدنویسی نیاز دارند، پلتفرم‌های جدیدتر این فرآیند را ساده می‌کنند تا هر کسی بتواند یک توکن از خود را مستقر کند.
یکی از این پلتفرم‌ها، ترمینال ارز دانشجویی است که به کاربران اجازه می‌دهد یک توکن سفارشی ERC-20 ایجاد کنند. کاربران می توانند فرآیند ایجاد توکن را با اتصال کیف پول اتریوم خود (انتخاب بین Wallet Connect یا MetaMask) شروع کنند یا با انتخاب دکمه “Get wallet” یکی را ایجاد کنند. سپس آنها باید بودجه کافی برای پرداخت هزینه استقرار قرارداد و راه اندازی توکن های خود را اضافه کنند. با وجود این پایه، کاربران می‌توانند توکن‌های خود را از طریق یک فرمت ساده‌شده تنظیم کنند و به کاربران امکان می‌دهد یک فرم اولیه را تکمیل کنند.
با پلتفرم‌های مدرنی مانند Student Coin، هر کاربری می‌تواند با وجود داشتن دانش فنی محدود یا نداشتن یک توکن برای خود ایجاد کند.
